Pierś z kurczaka zapiekana z serem i szpinakiem

Kolejnym daniem z pieca które mogę polecić są ziemniaczki i pierś z serem żółtym i szpinakiem.
Nie muszę przy tym stać i pilnować garów zeby mi przypadkiem woda nie wykipiala a mięso nie przypaliło sie. Ustawiam sobie piecyk na odpowiednia temperaturę, zegarek na odpowiednia ilośc czasu i robię inne rzeczy.
Do piekarnika najpierw wkładam umyte, nieobrane ziemniaki. Czasem nacinam je tak jakbym kroila w plasterki ale nie przecinam do końca, czasem znowu od razu po umyciu zawijam w folie aluminiowa. Pieke w 150 stopniach.
Kiedy ziemniaki juz sie pieka, przygotowuje mięso. Nacinam piersi tak, aby zrobić w nich kieszonki, doprawiam odrobina soli i pieprzu a następnie wkładam do środka świeże liście szpinaku i po kawałeczku sera żółtego. Staram sie robić to tak, zeby ułożyć  piersi do naczynia żaroodpornego nadziana strona do góry. Pieke około 40 minut od momentu włożenia mięsa. Ziemniaki spokojnie dojdą w tym czasie. Doprawiam je dopiero po upieczeniu.
:-)
Używam świeżego szpinaku bo bardziej mi smakuje, ale jesli nie ma go w sklepach to można użyć mrożonego.

Papryka faszerowana

Dość długo nic nie pisałam na blogu. Ostatnie półtora roku poświęciłam rodzinie, wyszłam za maz i urodziłam upragnionego synka :-)
Jako karmiąca mama muszę uważać na niektóre produkty. Nie znaczy to jednak, ze nie jem tego co zdaniem niektórych jest szkodliwe. Jesli moje dziecko ma bóle brzuszka po czymś co zjadłam to po prostu wyłączam to z diety. Tak sie stało ze smażonymi kotletami, plackami itp. Kiedyś wyczytałam w artykule pewnej położnej, ze dla dziecka nie ma znaczenia czy matka zje upieczone mięso czy usmażone. Niestety, nie zgodzę sie z tym. Mój maluch miał straszna kolkę kiedy zdecydowałam sie zjeść jednego kotleta z patelni. Dlatego od tamtej pory nie smażę a pieke.
Z pewnością wiele osób zna ten przepis na paprykę faszerowana. U mnie w domu pojawia sie bardzo często. Podziele sie z Wami swoim.

Do przygotowania takiego obiadku kupuje zazwyczaj 6 sztuk średniej wielkości papryki. Oczywiście to nie jest tylko dla mnie, gotuje rownież dla męża ;-). Mięso mielone z indyka około 50 dag, 1 pieczarka, kasza jaglana, jajko, przyprawy. Kasze wcześniej gotuje ale pare minut krócej nic jest napisane na opakowaniu, ponieważ dojdzie podczas pieczenia. Mieszam razem wszystkie składniki, faszeruje nimi wczesniej oczyszczona paprykę. Wstawiam do naczynia żaroodpornego i wlewam odrobine wody. Na wierzch dodaje trochę mozzarelli i wstawiam do piecyka na około 40 minut i pieke w 140 stopniach. Z kasza taki obiad jest bardzo syty wiec 6 sztuk papryki spokojnie starczy dla trzech osób.
Mówi sie ze karmiąca kobieta powinna jeść tylko gotowane mięso ale to nie jest prawda. Pieczone jest równie dobre, ponieważ ono nie jest robione w oleju ani w innym tłuszczu tylko we własnym sosie. Poza tym ja nie lubię gotowanego drobiu, wiec dla mnie piekarnik w tej chwili jest właściwie najważniejszym urządzeniem w kuchni :-)

Smakosze różnych odmian zielonej sałaty mogą się nią delektować właściwie przez cały rok, bo nawet w okresie zimowym to cenne warzywo trafia ze szklarni do sklepów.

Od wczesnej zaś wiosny, aż do późnej jesieni, wiele odmian uprawianych jest na polach, w ogródkach przydomowych czy działkach.
Są odmiany tworzące z liści rozetę oraz inne, dość szybko zwijają liście w główki, ale wartość odżywcza zarówno jednych jak i drugich jest do siebie zbliżona.

Sałata ze względu na dużą zawartość wody ma niską wartość energetyczną - 100 gram dostarcza zaledwie 12 Kcal.
Cennym składnikiem tego warzywa jest, zamaskowany barwnikiem zielonym, barwnik żółty, z którego organizm wytwarza witaminę A. Do innych witamin należą witaminy z grupy B. Zawartość witaminy C nie jest zbyt duża, ale przy umiejętnym przyrządzeniu sałaty można ją prawie całkowicie zachować.
Trzeba dodać, że w ciemnozielonych liściach zewnętrznych, które najczęściej odrzucamy, jest więcej witamin i składników mineralnych aniżeli w jasnozielonych środkowych.

Sałata jest też bardzo bogatym źródłem składników mineralnych tzw. mikroelementów, potrzebnych człowiekowi w znikomych ilościach. Odmiany z upraw polowych zawierają ich znacznie więcej aniżeli szklarniowe.
Sałata, jak i inne warzywa działa odkwaszająco, co po zimowym żywieniu skłania nas do częstego jedzenia.

Delikatny błonnik - podstawowe tworzywo liści - ułatwia trawienie. Każda odmiana zielonej sałaty ma jeszcze jeden niezaprzeczalny walor. Nawet najskromniejsze danie gorące lub zimne czy zwykła kanapka z dodatkiem listka sałaty są nie tylko bogatsze w składniki pokarmowe, ale i o wiele bardziej apetyczne.

Kupując trzeba wybierać tylko zieleniny świeże, o intensywnym zabarwieniu, jędrnych i niepożółkłych liściach. Nieść starannie zapakowany, aby w siatce wypełnionej zakupami nie gniotły się i nie łamały.
przyniesione do domu należy natychmiast dokładnie umyć, oddzielić części niejadalne i lekko osączyć z wody.
Jeżeli liście nie będą od razu wykorzystane, wówczas włożyć je do foliowej torebki i schować do pojemnika na warzywa w lodówce.

Sałatę przeznaczoną do spożycia od razu włożyć trzeba do bardzo zimnej wody - zjędrnieje i stanie się smaczniejsza - a następnie delikatnie otrząsnąć z jej nadmiaru.

Sałatę można podawać i jeść do wszystkiego. Dodatki warzywne do sałat umożliwiają urozmaicony sposób podania tego warzywa, które choć ma wysoką wartość odżywczą, charakteryzuje się nikłym specyficznym smakiem.

Dzisiaj proponuję TALERZ WARZYW Z ŁOSOSIEM. Brzmi zachęcająco? Taki zestaw to nie tylko warzywna bomba witaminowa, ale przede wszystkim idealna propozycja lekkiego posiłku dla wszystkich, którzy dbają o seksowną figurę i dobre samopoczucie.

Aby przygotować porcję dla 4 osób musisz znaleźć 25 minut wolnego czasu.

Co musisz kupić, aby zajadać się tym pysznym daniem? Potrzebujesz:

0,5 kg fileta z łososia (najlepiej bez skóry)
1 kg sałaty (mieszanka różnych sałat, takich jakie lubimy np.: roszponka, rollo, rukola, lodowa, radicchio, endywia, rzymska, masłowa)
2 cebule czerwone
4 pomidory
2 duże papryki
4 marchewki
1 cukinia
6 średnich pieczarek
0,25 kg brokułów
0,25 kg fasolki szparagowej
2 cytryny (jedna na sok, druga do dekoracji)
1 szklanka gęstego jogurtu
1 łyżka musztardy
koperek
4 łyżki migdałów w płatkach
1 łyżka przyprawy warzywnej
sól, pieprz
szklanka białego wytrawnego wina
pół szklanki oliwy

Sałaty starannie umyj, osusz i rozdrobnij rozrywając liście na mniejsze kawałki. Rozłóż na 4 talerzach. Pamiętaj, że przygotowujesz danie, w którym surowe warzywa połączysz z warzywami gorącymi i gorącą rybą, dlatego w składzie mieszanki sałat przynajmniej połowę powinna stanowić sałata lodowa, która jest najbardziej odporna na wysoką temperaturę. Na sałatę połóż cząstki obranego ze skórki pomidora, pokrojoną w cienkie krążki czerwoną cebulę. Paprykę pokrój w paski, marchewkę w cienkie plasterki, cukinię w plastry ok. 0,5 cm, pieczarki w ćwiartki, obierz też fasolkę szparagową, brokuły rozdrobnij na drobne różyczki. Filet z łososia podziel na 4 porcje. Osusz go, a następnie skrop sokiem z cytryny, dopraw solą i pieprzem. Z jogurtu, musztardy i drobno posiekanego koperku przygotowuj sos koperkowy i przypraw go do smaku. Na dużej patelni lub wook`u rozgrzej oliwę i smaż przygotowane wcześniej warzywa. Dopraw przyprawą warzywną, pieprzem. Podlej białym winem. Uważaj, aby warzywa nie zrobiły się zbyt miękkie. W tym samym czasie na rozgrzanym grillu lub patelni grillowej ułóż kawałki łososia i opiecz po 3-4 minuty z każdej strony, dbając o to, aby ryba nie wysuszyła się za bardzo i zachowała łososiowy kolor. Usmażone warzywa nałóż na wcześniej przygotowane talerze z sałatą i polej sosem koperkowym. Zwieńczeniem każdego talerza jest porcja upieczonego łososia, którego dekorujesz plastrami cytryny. Całość posyp prażonymi płatkami migdałów.

Pułapki odchudzania

Czasami wydaje się, iż zasady jakimi rządzą się poszczególne diety odchudzające, są czytelne, jasne i proste. Niestety nierzadko zdarza się nam wpadać w pułapki, na jakie narażona jest każda osoba chcąca zgubić zbędne kilogramy. Warto poznać owe niebezpieczeństwa, by móc skutecznie ich unikać i zwiększyć szansę na osiągnięcie sukcesu.
Przede wszystkim należy wziąć sobie do serca powiedzenie: co za dużo to niezdrowo. Zasada ta tyczy się również dietetycznego pożywienia! W każdym sklepie możemy znaleźć mnóstwo produktów oznaczonych jako „light", „0% tłuszczu", etc. Jednakże nie oznacza to, że wyroby te są na tyle niskokaloryczne, że możemy je spożywać w większej ilości niż pozostałe. Niestety często tak się dzieje, ponieważ mleko i jogurty pozbawione nawet minimalnej ilości tłuszczu sprawiają, że nie najadamy się zbytnio i w związku z tym sięgamy po dwa, a nie jedno opakowanie jogurtu, usprawiedliwiając się, że ma on przecież 0% tłuszczu. Bardzo istotne jest również, iż witaminy np. A, D i E wchłaniane są do organizmu wyłącznie wtedy, gdy znajdują się w towarzystwie tłuszczu. Zatem choć są to produkty ułatwiające odchudzanie, to nie należy spożywać ich w nadmiarze, gdyż paradoksalnie możemy przytyć! Dobrą praktyką jest spożywanie mleka i jogurtów o zawartości min.0,5% i dodawanie do sałatek oliwy z oliwek, bogatego źródła kwasów omega 3.

Bardzo istotne jest również, iż wielu dietetyków uważa, że dieta odchudzająca pozbawiona jakiegokolwiek tłuszczu, przynosi organizmowi więcej szkody niż pożytku. Jednym z przykładów na to mogą być tzw. wędliny odtłuszczone. Powszechnie wiadomo, iż tłuszcz nadaje wędlinom smak. Z tego też powodu, do produktów o obniżonej zawartości tłuszczu dodawane są chemiczne polepszacze smaku. Zdaniem specjalistów od żywienia,
wędliny tego typu, często przygotowywane są z mięs gorszego gatunku. Ponadto, popularna pułapka to nieświadomość tego, iż „wędlina odtłuszczona" to taka, która ma faktycznie mniej tłuszczu niż inne, ale nie oznacza to jednocześnie, że zawsze zawiera ona mniej kalorii. Najbezpieczniej jest zatem spożywać wędliny niemielone i nieodtłuszczone jak polędwica czy chuda szynka.

Kolejną pułapką w procesie zrzucania zbędnych kilogramów jest myślenie, iż najlepsza dieta odchudzająca polega na ograniczaniu ilości spożywanych posiłków do minimum i stosowaniu głodówek. Takie postępowanie nie jest racjonalne, a nawet szkodliwe. Jedzenie wyłącznie lekkiego śniadania i wieczornego obiadu-kolacji powoduje, że organizm przestawia się na „tryb oszczędzania" i zamiast spalać kalorie, magazynuje je. Podczas odchudzania przerwy pomiędzy posiłkami powinny wynosić 3-4 godziny, nie więcej. Zatem musimy pamiętać, by spożywać pięć posiłków, o regularnych porach, dbając o ich niskokaloryczność.

Często popełnianym błędem jest również jedzenie w pośpiechu. Nasz mózg dopiero po 15 minutach od rozpoczęcia posiłku wysyła sygnał o stopniu sytości. Zatem jedząc szybko, nie najadamy się prędzej, a jedynie zjadamy więcej, co nie służy naszej sylwetce i samopoczuciu. Dietetycy radzą, by każdy posiłek spożywać spokojnie, powoli, delektując się nim. Powinno nam to zajmować ok. 30 minut. Niestety wiele osób woli pospać dłużej niż poświęcić czas na spokojne zjedzenie śniadania. Częsta praktyką jest picie gorącej, czarnej kawy na czczo, która bez uprzedniego zjedzenia posiłku, zakwasza żołądek. Ponadto, kawa pita w nadmiernej ilości wypłukuje z organizmu cenne składniki takie jak potas i magnez.

Wiele osób uważa, iż skuteczna dieta odchudzająca składa się ze śniadania w postaci muesli z mlekiem. Jest to teoria prawdziwa, jedynie w przypadku zwykłych płatków kukurydzianych, razowych, owsianych itp. Wszelkiego rodzaju kolorowe płatki są dosładzane, a ponadto zawierają syntetyczne witaminy, które są trudno przyswajalne przez organizm. Dobrym wyjściem jest dodawanie do zwykłych płatków świeżych lub suszonych owoców. Należy zadbać również o spożywanie produktów zbożowych, gdyż są one podstawowym źródłem energii dla organizmu oraz zawierają witaminy z grupy B i magnez. Należy zatem jeść pieczywo z ziarnami, ciemne kasze i razowy makaron.

Niekiedy osobom odchudzającym wydaje się, iż najlepszym wyjściem jest jedzenie samych jabłek i innych owoców. Niestety dieta taka jest niesamowicie restrykcyjna i ciężko w niej długo wytrwać, co sprzyja powstaniu efektu jojo. Ponadto, wiele owoców zawiera fruktozę, czyli cukier prosty, który powoduje szybki wzrost poziomu glukozy we krwi. Zwłaszcza winogrona, czereśnie, banany i gruszki to owoce, na które powinniśmy uważać. Co więcej, dobrym pomysłem jest spożywanie zamiast soków owocowych, soków warzywnych, gdyż są mniej kaloryczne.

Bardzo często popełnianym błędem przez osoby odchudzające się jest codzienne stawanie na wadze i niekiedy obsesyjne krążenie wyłącznie wokół tematu zrzucania kilogramów. Zbytnia koncentracja na odchudzaniu sprawi, że będziemy częściej się zniechęcać i wpadać w złość, jeśli zobaczymy nawet dodatkowe pół kilo na wadze. Może to doprowadzić do szybkiego porzucenia diety, w poczuciu porażki i bezsilności. Trzeba natomiast wiedzieć, iż wahania wagi są dla organizmu czymś normalnych. Jest to bowiem uzależnione od wielu czynników. Zatem najlepszym wyjściem na sprawdzenie efektów, jest ważenie się raz w tygodniu, tego samego dnia, o stałej porze.

Źródło:Joanna Łęcka

Wiosna oczami alergika

Od wielu dni odczuwamy przyjście wiosny, jesteśmy energiczni, mamy mnóstwo ciekawych pomysłów, więcej się uśmiechamy. Są jednak osoby, które najchętniej wykreśliłyby tę porę roku na stałe z kalendarza, przeniosły się na Antarktydę lub, bardziej zdesperowani, na czwarty co do wielkości Księżyc Jowisza.

Dla jednych słoneczna pogoda i budzące się do życia kwiaty, krzewy, drzewa to najpiękniejszy widok w ciągu roku, zapach skoszonej trawy przywołuje miłe wspomnienia, ale dla innych to powtarzający się koszmar. Roślinność wzbudzająca tak wiele pozytywnych emocji dla alergików nabiera znaczenia pejoratywnego.

Pierwsze symptomy uczulenia mogą pojawić się już na początku stycznia, wzmagają się w kolejnym miesiącu, kiedy zakwita leszczyna, później stopniowo pojawiają się kolejne zagrożenia. Uporczywy katar, kaszel, łzawienie i swędzenie oczu, bóle głowy to dolegliwości znane każdemu alergikowi. Osoba, która kicha wyłącznie w okresie przeziębienia, nie wyobraża sobie jak można wykonać serię kilkunastu kichnięć podczas wiosennego spaceru, czy po prostu po wyjściu z domu. Dla alergików jest to zupełnie normalny odruch, aczkolwiek bardzo uciążliwy. Często myślisz, że skoro ten problem aktualnie cię nie dotyczy, to jesteś bezpieczny, jednak alergia może dać o sobie znać w każdym wieku. Jak dowodzą badania objawy mogą pojawić się bardzo wcześnie, około 3 roku życia, jak i znacznie później, nawet po 50 roku życia, z czasem mogą się nasilić lub osłabić.

Jeśli kogoś dopada alergia, zanim zgłosi się do specjalisty, próbuje różnych sposobów walki: ogranicza wychodzenie z domu, wietrzy pokój w okresie największego stężenia pyłków, rezygnuje ze spacerów po lesie na rzecz wyjazdu w góry itd., ale szybko uświadamia sobie, że jest to uciążliwa i niewystarczająca metoda. Bardziej zdesperowani próbują ratować się na własną rękę, stosują niekonwencjonalne metody leczenia bez konsultacji z lekarzem. Oczywiście symptomy można załagodzić domowymi sposobami, tj. spożywanie dużej ilości pokarmów z zawartością witaminy C, ale nie da się ich skutecznie zlikwidować.

Zatem jak radzić sobie z alergią by móc normalnie funkcjonować? Po pierwsze należy udać się do alergologa by upewnić się czy jest to alergia. Jeśli tak, lekarz zleci nam wykonanie odpowiednich testów alergologicznych, dzięki którym poznamy alergen, z którym przyjdzie nam się zmierzyć. Dostępne są dwa rodzaje terapii: immunoterapia lub doraźne stosowanie leków antyalergicznych. W związku z tym, że odczulanie to proces długotrwały, obejmujący kilka sezonów, w ciągu których nie zawsze możliwe jest wyeliminowanie alergenów, farmakologia stanowi najczęstszy sposób zapobiegania występowaniu objawów alergii. Do najczęściej stosowanych leków antyalergicznych należą doustne leki antyhistaminowe. Mogą występować także w postaci kropli do nosa, oczu, leków obkurczających błonę śluzową nosa, czy też preparatów o dużej zawartości wapnia. Istnieją także suplementy diety, łączące wapń, cynk, kwercetynę, chroniące przed objawami alergii. Leczenie farmakologiczne ma też swoje zasady, wymaga ścisłych wskazówek lekarza.

Problem alergii jest o wiele szerszym zagadnieniem, nie ogranicza się do wspomnianej wyżej alergii wziewnej, wyróżniamy również alergie pokarmowe i dotykowe (kontaktowe). Najczęstszymi alergenami pokarmowymi są: mleko krowie, orzechy, cytrusy. Tego typu uczulenia nas nie dziwią, zapewne każdy z nas o nich słyszał, natomiast zdumienie wywołują alergie na wodę, pokarmy z wyjątkiem wody, zimno, ćwiczenia, czekoladę, a nawet na własne dziecko. Są to na szczęście niezwykle rzadkie schorzenia.

 Źródło: <a href="http://www.webshock.com.pl/wiosna-oczami-alergika/">Wiosna oczami alergika</a> - Agnieszka Szynal-Tuleja

Zdrowe odżywianie.Wątroba czyli nasze laboratorium

Ważny i największy gruczoł naszego organizmu a zdrowe odżywianie jest dla niej bardzo istotnym czynnikiem. Leży pod prawym łukiem żebrowym w okolicy nadbrzusznej poniżej przepony, a jej koniec dochodzi do górnej okolicy podżebrowej lewej.

 Waży 1,5 kg j jest organem bardzo kruchym , więc przy mocnym uderzeniu lub upadku z dużej wysokości może wystąpić rozwarstwienie wątroby a za tym idzie krwotok do jamy brzusznej. W wątrobie wyróżnia się wypukłą powierzchnię przeponową i skierowaną ku dołowi, lekko wklęsła powierzchnię trzewną. Na powierzchni tej znajdują sie dwie bruzdy: prawa i lewa oraz łącząca je poprzecznie bruzda zwana wnęką wątroby. Przez wnękę przechodzą naczynia krwionośne, limfatyczne, nerwy i przewody żółciowe. Przez wrota wnika do wątroby żyła wrotna, prowadząca krew z nieparzystych narządów jamy brzusznej a przez wnękę z wątroby wychodzą: przewód wątrobowy prawy, lewy oraz naczynia limfatyczne.
 

 Miąższ wątroby posiada dwa płaty, prawy i lewy. Dzielą się one na segmenty, które zbudowane są z zrazików, te zaś z kolei zbudowane są z komórek wątrobowych czyli hepatocytów. W środku zrazika przechodzi żyła centralna, a na jej obwodzie znajduje sie tętnica międzyzrazikowa, żyła międzyzrazikowa i kanalik żółciowy. Gałązki tętnicy międzyzrazikowej tworzą w zraziku sieć tetniczo żylną, a gałązki żyły międzyzrazikowej wytwarzają sieć żylno - żylną. Krew z tych dwóch układów odpływa przez zatoki wątrobowe do żyły centralnej zrazika wątrobowego, który odprowadza krew do żyły watrobowej. Żyły wątrobowe uchodzą do żyły głównej dolnej.
Komórki wątrobowe w zraziku układają się w kształcie plastra miodu. Pomiędzy komórkami wątrobowymi są zatoki, które spełniają funkcje fagocytarne, tzn. wychwytują stare krwinki czerwone. Komórki wątrobowe właściwe wytwarzają żółć. która kanalikami żółciowymi odpływa do dwóch przewodów wątrobowych: prawego i lewego. Przewody wątrobowe wychodzą z wątroby przez jej wnękę i wkrótce po wyjściu łączą się w przewód wątrobowy wspólny. odprowadzający żółć do pęcherzyka żółciowego lub do przewodu żółciowego wspólnego, a dalej do dwunastnicy.

Zadania wątroby.
Wątroba przypomina ogromne laboratorium chemiczne, w którym bezustannie toczą się procesy syntezy i rozkładu. Wysoce wyspecjalizowane komórki wątroby odgrywają zasadniczą rolę w przemianie materii, są więc odpowiedzialne za dostarczenie energii, która jest nam potrzebna do podtrzymania funkcji organicznych. Wątroba spełnia ważne zadanie w metabolizmie przyjmowanych wraz z pożywieniem węglowodanów, tłuszczów i białek.
Metabolizm węglowodanów.
 Przemiana węglowodanów w wątrobie polega na tworzeniu glukozy (przez syntetyzowanie z innych substancji oraz przemianę galaktozy i fruktozy w glukozę), jak również na syntetyzowaniu i magazynowaniu glikogenu. Oprócz trzustki wątroba jest najważniejszym organem utrzymującym poziom cukru we krwi.
Przemiana tłuszczów i białek.
Głównym zadaniem wątroby w metabolizmie tłuszczów jest tworzenie trójglicerydów i cholesterolu w celu wyzwolenia energii. Przemiana białkowa w wątrobie polega na rozkładaniu białek na aminokwasy oraz na syntetyzowaniu aminokwasów potrzebnych do funkcjonowania i budowy komórek z innych produktów przemiany materii.
Funkcja odtruwania
Kolejnym ważnym zadaniem spełnianym przez wątrobę jest odtruwanie organizmu. Na przykład toksyczny amoniak, powstający w jelitach w wyniku rozkładu aminokwasów pod wpływem bakterii, przekształcony jest w wątrobie w mocznik i wydalany przez nerki. W wątrobie odbywa się także rozkład i unieczynnienie alkoholu oraz innych substancji toksycznych.
Wytwarzanie czynników krzepnięcia krwi
Wątroba produkuje większość białek krwi, niezbędnych do życia, w tym albuminy (główny, pod względem ilości. składnik osocza). Albuminy spełniają przede wszystkim funkcje transportowe. Także większość czynników krzepnięcia krwi (protrombina, fibrynogen i inne) jest produkowana w wątrobie, podobnie jak transferryna (białko proste transportujące żelazo).
Przemiana witaminowa i magazynowanie witamin
Niektóre witaminy tworzą się dopiero w wątrobie z prowitamin dostarczanych z pokarmem, tak jak np. witamina A, która powstaje z karotenów. Witaminy D, B12 i K magazynowane są w wątrobie i w zależności od zapotrzebowania dostarczane organizmowi. Dla wchłaniania tych rozpuszczalnych w tłuszczach witamin, niezbędne są kwasy żółciowe, także wytwarzane w wątrobie. Mechaniczne zakłócenia odpływu tych kwasów do jelita cienkiego mogą doprowadzić do niedoboru witamin.
Pęcherzyk żółciowy.
Pęcherzyk żółciowy kształtem przypomina gruszkę. Jego pojemność wynosi około 50 ml. Leży on w dole pęcherzyka żółciowego, na powierzchni trzewnej wątroby. W pęcherzyku żółciowym wyróżniamy dno, trzon i szyjkę. Dno stanowi koniec gruby pęcherzyka skierowany do przodu i ku dołowi. Dno pęcherzyka żółciowego wypełnionego wystaje spod łuku żebrowego przy prawym brzegu mięśnia prostego brzucha. Dno pęcherzyka leży między wątrobą a okrężnicą poprzeczną. Trzon dolega ściśle do dołu pęcherzyka żółciowego, z którym łączy go gruba warstwa tkanki łącznej. Powierzchnia dolna trzonu spoczywa na okrężnicy poprzecznej. Szyjka stanowi końcowy odcinek zwężony pęcherzyka żółciowego, najczęściej jest wygięta w kształcie litery S. Powierzchnia dolna szyjki krzyżuje część górną dwunastnicy. W kierunku wnęki wątroby szyjka przedłuża się w przewód pęcherzykowy. Ściana pęcherzyka składa się z cienkiej błony mięśniowej i błony śluzowej. Włókna mięśniówki gładkiej są nieliczne, luźno ułożone, przeplatają je pęczki tkanki łącznej włóknistej. Błona śluzowa pęcherzyka żółciowego tworzy fałdy układające się siatkowato i ograniczające dołki, na których dnie tworzy niższe fałdziki. Fałdy te zwiększają powierzchnię pęcherzyka. Błona śluzowa posiada trzy rodzaje komórek: zwykle komórki nabłonkowe, komórki ołówkowe i komórki podstawowe.
Przewody żółciowe.
Przewód pęcherzykowy - rozpoczyna się u szyjki pęcherzyka żółciowego, biegnie ku stronie lewej, jest kręty, najczęściej w kształcie litery S i łączy się z przewodem wątrobowym wspólnym. Długość przewodu pęcherzykowego wynosi około 4 cm, a średnica 3 mm. Błona śluzowa wpukla się do światła przewodu i tworzy fałdy spiralne błony śluzowej. Fałdy te tworzą fałd spiralny przewodu pęcherzykowego, którego zadanie polega na usztywnieniu ściany przewodu, co zapobiega jego zginaniu się. Przewód wątrobowy wspólny - powstaje z przewodu wątrobowego prawego i lewego we wnęce wątroby . Jego długość to 2-6 cm. średnica około 4 mm. Biegnie on w więzadle wątrobowo-dwunastniczym, które tworzą dwie blaszki otrzewnej, rozciągające się między wrotami wątroby a częścią górną dwunastnicy. Przewód żółciowy wspólny - powstaje z połączenia przewodu wątrobowego i przewodu pęcherzykowego. Przeciętna długość wynosi 7 cm. średnica - 5 mm. Przewód żółciowy wspólny biegnąc w dół kolejno układa się za częścią górną dwunastnicy, między częścią zstępującą dwunastnicy a głową trzustki. Jego końcowy odcinek przechodzi przez warstwę mięśniową ściany dwunastnicy i łączy się z przewodem trzustkowym, tworząc rozszerzenie zwane: bańką wątrobowo-trzustkową
                                                                                                                   D.W Młodniccy  

  Metabolizm i przemiana materii. sport zdrowie dieta!                           
http://www.sport-marcel.blogspot.com/